صرع بیماری نیست یک اختلال  مغزی است که منجر به تشنج میشود و نشانه‌ای از یک بیماری است که به ما می‌گوید بخشی از مغز، کارش را به ‌درستی انجام نمی‌دهد.
هر تشنجی به معنای صرع نیست و تشنج موقت  ممکن است به دلایلی مانند تب، افت قند خون، کمبود اکسیژن، مصرف بعضی داروها مثل ترامادول  و غیره نیز رخ دهد.
آنچه برای کمک به بیماران دچار صرع  لازم است، افزایش آگاهی و درک بهتر در مورد این عارضه، ارتقای خدمات بهداشتی، تشخیصی و درمانی است .
صرع فقط تشنج نیست، بلکه یکی از علل تشنج است. اما تا اسم صرع به میان می‌آید همه به یاد حمله صرع می‌افتند و این تصویر در ذهنشان نقش می‌بندد که فردی ناگهان کنترلش را از دست می‌دهد، روی زمین می‌افتد و دست‌و پایش را بی‌اختیار به این‌سو و آن‌سو پرتاب می‌کند اما در حقیقت این نشانه‌ها، فقط مربوط به یک نوع از انواع بیماری صرع است.
صرع (epilepsy) مجموعه ‌ای از اختلالات عصبی مزمن است که با حمله عصبی بروز می‌کند. این حملات ممکن است بسیار خفیف و غیرقابل شناسایی یا طولانی مدت و با لرزش شدید همراه باشد.
علایم بیماری صرع:

بیماری صرع می‌تواند علائمی از قبیل گیجی موقت، صحبت کردن نامفهوم و بریده بریده، حرکات تند و پیچشی غیر قابل کنترل در دستها و پاها، از دست دادن هوشیاری و بی خبری و علائم روانی ایجاد کند.
علت صرع  را می‌توان در موارد مختلفی مانند وارد شدن آسیب شدید به سر، عفونت‌هایی مانند مننژیت یا مشکلات هنگام تولد  و ... جستجو کرد که باعث ایجاد انواع صرع می‌شوند. در اکثر موارد نیز علت ثانویه برای صرع پیدا نمی شود .
عوارض بیماری صرع
 اختلال یادگیری، آسیب به مغز، عوارض دارویی و حوادث ناشی از افتادن در حین حملات صرع از عوارض اصلی این بیماری هستند.   روش‌های درمانی می‌توانند به بیماران کمک کنند که کمتر دچار تشنج شوند یا حتی تشنج را به طور کامل متوقف کنند.

عواملی که خطر ابتلا به صرع را افزایش  می دهند:
    سن: شروع بیماری صرع در کودکان و افراد مسن بیشتر است، اما این بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد.
سابقه خانوادگی: اگر سابقه خانوادگی بیماری صرع داشته باشید  ممکن است شما در معرض خطر ابتلا به اختلال تشنج قرار گیرید.
    جراحت سر:آسیب‌های سر  مسئول برخی موارد بیماری صرع هستند.
سکته مغزی و سایر بیماری‌های عروقی مغز  می‌تواند منجر به آسیب مغزی شود که ممکن است باعث صرع شود.
عفونت مغزی: عفونت‌هایی مانند مننژیت و انسفالیت که موجب التهاب مغز  می‌شود، خطر ابتلا به بیماری صرع و وقوع علائم صرع  را افزایش می‌دهد.
بیمار دچار صرع  می‌تواند تعدادی از اقدامات را برای کاهش خطر تکرار تشنج  از جمله عدم مصرف الکل و اجتناب از سیگار، خوردن یک رژیم غذایی سالم و  مهمتر از همه مصرف منظم دارو را  انجام دهد.


حملات تشنج را می ‌توان با مصرف داروهای ضد تشنج  تا حد ۷۰ درصد کنترل کرد. برای افرادی که مصرف دارو در آنها موثر نیست و مقاوم به درمان دارویی هستند ، جراحی، تحریک عصبی یا  رژیم غذایی کتوژنیک تجویز می شود.

دکتر  صادق ایزدی
متخصص نورولوژی و  فلوشیپ صرع عضو هیات علمی
 دانشگاه علوم پزشکی شیراز