تاریخچه پزشکی هسته ای  :

پزشکیهستهایشاخهایازعلمپزشکیاستکهدرآنازموادرادیواکتیوجهتتشخیصودرمانبیماریهااستفادهمیشود. روشهای تشخیصی در مورد اعضاء مختلف بدن مانند استخوانها، مغز، کلیه، ریه، قلب، دستگاه گوارش و دستگاه ادراری کاربرد دارند. روش کار به این صورت است که ابتدا رادیو دارو مخصوص هر عضو با ماده رادیو اکتیو نشاندار می شود و به بیمار تزریق می شود و در عضو مورد نظر تجمع می یابد سپس با استفاده از دستگاه گاما کمرا تصویر برداری از عضو مورد نظر صورت می گیرد. بر خلاف روشهای رادیولوژی که عموماٌ اطلاعاتی در مورد ساختمان اعضا بدن ارائه می کنند، روشهای پزشکی هسته ای عموما اطلاعاتی در مورد عملکرد اعضای مختلف بدن را بدست می آورند.

دانشگاه جدید شیراز که پس از جنگ جهانی دوم تاسیس شد به سرعت گام های بلندی را در راه گسترش پزشکی هسته ای برداشت طوری که آقای رسول برکت متخصص بیماری های غدد از آمریکا اولین آزمایش تیروئید را با مواد رادیواکتیو با فاصله کوتاهی پس از کاربرد جهانی آن در بیمارستان تازه تاسیس نمازی این شهر به انجام رسانید. با پیشرفت دانش پزشکی هسته ای و تنوع رادیو داروها و همچنین گسترش شیوه‌های تصویرسازی آناتومیک و فیزیولوژیک در پزشکی هسته ای نیاز به توجه ویژه به این شاخه از علم پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز احساس گردید لذا بخش پزشکی هسته ای دانشگاه علوم پزشکی شیراز ابتدا به صورت یک واحد وابسته به گروه رادیولوژی فعالیت خود را آغاز نمود و نهایتا در سال ۱۳۹۱ به گروهی مستقل، با امکاناتی پیشرفته و نیروهایی متخصص تغییر یافت.