تاریخچه بخش قلب دانشگاه علوم پزشکی شیراز به قلم استاد دکتر علی محمد هنجنی
تا تاریخ ۱۳۳۹ (۱۹۶۰) بخش قلب وجود نداشت و متخصص یا فوق تخصص قلب هم در کار نبود یک بخش داخلی از طریق دانشکده در بیمارستان سعدی وجود داشت و یک بخش داخلی در بیمارستان نمازی موقوفه . بیمارستان نمازی از دانشکده پزشکی جدا بود که بخش داخلی بیمارستان سعدی کادر علمی خود را از طریق وزارت فرهنگ و دانشکده پزشکی شیراز انتخاب مینمود و بیمارستان نمازی کادر علمی خود را از طریق مصاحبه از بنیاد ایران ( مقر آن در سیراکیوس) در امریکا استخدام مینمود .
در سال ۱۳۳۹ مسئولین تدریس واحد قلب و عروق از بخش داخلی سعدی آقای دکتر صحت و از بخش داخلی بیمارستان نمازی آقای دکتر هدایتی بود که هیچکدام دارای بورد تخصصی نبودند و دکتر هنجنی با بورد تخصصی به آنها پیوست به اینصورت بخش داخلی بیمارستان نمازی با کادری جوان و تحصیل کرده خارج و بخش داخلی سعدی با کادری قدیمی و تحصیلات داخلی بطوریکه ریاست دانشکده پزشکی آقای دکتر قربان سعی داشت بتدریج افراد جوان و جدید و تحصیل کرده خارجی را جانشین کادر قدیمی کند.
اولین وسیله تشخیص بیماریهای قلبی غیر از الکتروکاردیوگرام یک فنوکاردیوگراف سن بورن بود که از بخش اطفال به دکتر هنجنی به امانت داده شده بود از این فنوکاردیوگراف استفاده تشخیصی و آموزشی بیماریهای قلب می شد چندی نکشید که یک CCU ۶ تخته در بیمارستان نمازی برقرار گردید که توسط بخش داخلی اداره می شد و راند می شد که مسئولیت آن به آقای دکتر هدایتی از طرف بخش داخلی محول گردید که افراد بخش داخلی در راندهای بخش راند CCU را هم عهده دار میشدند حدود ۳-۴ سال بعد آزمایشگاه قلب کت لب در بیمارستان سعدی راه اندازی شد که البته بتدریج متخصصین قلب از جمله دکتر عمیدی ، دکتر مستوفی ماب و استادان مدعو از خارج از پنسیلوانیا ، نیوزلاند و هندوستان به ایران به کمک و همکاری بخش قلب آمدند نظر به اینکه بخش قلب رونق زیادی یافت و در سال ۱۹۷۷ بخش قلب موفق به خرید یک دستگاه اکو(بنامEcho line ) شد که بنظر میرسید اولین اکوگراف خریداری شده وراه اندازی شده در شهرستان باشد و با رونق گرفتن بخش قلب و تکمیل کادر بخش یک دستگاه فنوسیمولاتور (PHONO-SIMULATION) برای تشخیص و آموزش هم خریداری شد و برنامه فلوشیپی برای متخصصین داخلی ریخته شد و تعدادی متخصص داخلی شیراز پس از فلوشیپی و اخذ دیپلم بورد تخصصی قلب به کادر علمی بخش قلب پیوستند و بخش قلب از ۶ تخت CCU در زمان حاضربه این وسعت رسید .
تاریخچه بخش قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شیراز
گروه قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در گذشته بطور سنتی همواره زیرمجموعه ای از بخش داخلی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بوده است از سال ۱۳۴۲ که آموزشگاه عالی بهداری در شیراز افتتاح شد . آقای دکتر هدایتی که متخصص داخلی بودند عمده بیماران قلبی را ویزیت می نمودند ، سپس آقای دکتر صحت هم که متخصص داخلی بودند به ویزیت بیماران قلبی پرداختند در سال ۱۳۲۸ که دانشکده پزشکی شیراز افتتاح گردید بخش قلب زیر مجموعه بخش داخلی بود و دروس قلب را آقایان دکتر هدایتی و دکتر صحت تدریس می کردند . پس از افتتاح بیمارستان نمازی آقای دکتر هدایتی عمده بیماران قلب را ویزیت می نمود و بخش CCU با ۷ تخت را براه انداخت ، در بیمارستان سعدی هم آقای دکتر صحت بیماران قلبی را ویزیت می نمود ، بالاخره در سال ۱۳۳۹ استاد دکتر علی محمد هنجنی که دوره فوق تخصصی قلب را بصورت آکادمیک در دانشگاههای امریکا و فرانسه گذرانده بودند به بخش اضافه شدند و اولین دستگاه اکوکاردیوگرافی M Mode را در بیمارستان نمازی براه انداختند . پس از ایشان مرحوم دکتر جلالی به بخش قلب اضافه شد پس از آن استاد دکتر رضائیان هم به این مجموعه اضافه شدند . با اضافه شدن اعضای دیگر همچون آقای دکتر امینیان ، دکتر بابایی و بقیه همکاران بخش پویایی بیشتری پیدا کرد . اولین دستگاه آنژیوگرافی در بیمارستان سعدی راه افتاد و پس از آن در سال ۱۳۷۱ دستگاه آنژیوگرافی بیمارستان نمازی و پس از آن در سال ۱۳۷۶ دستگاه آنژیوگرافی جدید بیمارستان شهید فقیهی افتتاح گردید . بیمارستان قلب الزهرا و حضرت علی اصغر نیز با چند بخش CCU نیز به این مجموعه اضافه شد . در سال ۱۳۸۵ بخش الکتروفیزیولوژی هم با همت آقایان دکتر بابایی و شریف کاظمی در بیمارستان شهید فقیهی افتتاح گردید. تا سال ۱۳۷۴ که استاد دکتر هنجنی به افتخار بازنشستگی نائل شدند ایشان عهده داره ریاست بخش بودند و پس از ایشان هم آقای دکتر رضائیان و سپس آقای دکتر امینیان عهده دار ریاست بخش بودند .با توجه به متنوع بودن فعالیتهای بخش قلب و تعداد قابل توجه اعضای هیات علمی آن در تابستان سال ۸۵ با نظر ریاست دانشگاه و موافقت اعضای هیات علمی بخش قلب این بخش از بخش داخلی جدا شد و با مدیریت آقای دکتر محمدعلی بابایی بیگی در فضایی در مجاورت بخش داخلی در بیمارستان نمازی آغاز به کار کرد .
